18 decBouwende Gerritsen vertrouwt samenleving eigen kracht toe

Oldenzaal - Op een afstandje slaat Arjen Gerritsen het stationsgebied gade. Vanuit deze hoofdader voelt de Commissaris van de Koning het hart van Flevoland kloppen. Een zelfbewuste provincie die zich niet door anderen hoeft te laten beheersen. In zijn eerste jaar houdt dat overzicht hem met modderlaarzen onder de mensen. Op het bureau van Commissaris van de Koning Arjen Gerritsen ligt een zwarte steen. Losgemaakt uit zijn geboortestreek. & De Tankenberg in Oldenzaal, waar ik mij ineens stootte. Zoals ik wel vaker doe bij een mooie steen, bleef ik even staan en probeerde ik ‘m op te tillen. Maar dat lukte aanvankelijk niet. Uiteindelijk kwam hij toch vrij en heb ik de steen meegenomen. Hij gaat altijd met me mee.” Schutsluis Zo belandde de bijzondere natuurschat in Flevoland, waar Gerritsen ruim een jaar geleden aantrad als Commissaris van de Koning. De bemodderde kunstlaarzen die hij bij aankomst overhandigd kreeg, hebben net als de zwarte steen een prominent plekje gekregen in zijn werkkamer. & Maar voordat ik naar buiten ga, loop ik even naar de kast om een groter paar aan te trekken,” glimlacht hij. & Ik wil graag een zichtbare Commissaris zijn, zoals vooraf ook van mij is gevraagd. Zonder een burgemeester voor de voeten te lopen natuurlijk. Maar die laarzen passen mij. Ik ben bij Batavialand geweest, bij de Wageningen Universiteit, bij de wateren en gemalen… En als ik dan in een schutsluis sta en met een schip bijna zes meter naar beneden zak om de Noordoostpolder in te varen, denk ik: kijk nou toch eens wat we samen hebben gemaakt.” Samenleving bouwen De fundamenten van Flevoland dalen nog iedere dag verder in. Het karwei is nog lang niet klaar en Gerritsen is pas net begonnen. Met beide benen op de grond tekent hij zijn profiel steeds scherper uit op de voormalige zeebodem. Om uit verlegde stenen een samenleving te kunnen bouwen. & Een tijdje geleden zag ik een oude zwartwitfilm van een eenvoudige boer met een alpinopet op en een schop in de hand, die bijna niets had om mee te werken,” vertelt hij. Op zijn basis bouwen wij nu verder. We bouwen geen huizen, maar we bouwen een samenleving. Dat vind ik echt een prachtig motto om met elkaar uit te dragen. We willen graag dat Flevolanders met plezier in deze provincie blijven wonen. Dat ze een gezin kunnen stichten, dat ze hun kinderen naar school en naar het sportveld kunnen sturen. En dat die kinderen later in Flevoland gaan studeren en hier uiteindelijk ook een baan vinden. Daarom zoeken we met elkaar naar de ruimte voor volwaardige voorzieningen.” Zelfvertrouwen Die ruimte ligt in Nederland lang niet meer overal open. & Vergis je niet: we hebben weinig echte groeilocaties meer in Midden-Nederland. Het Gooi is een waardevol en beschermd gebied, terwijl Amsterdam steeds verder vol raakt. Dus als je iets wilt, kan het hier.” Anderzijds zijn de poldergrenzen van buitenaf niet eindeloos op te rekken, zegt Gerritsen daar meteen bij. & We zijn dan wel een jonge provincie, maar we worden ook steeds ouder. Het gebied is al vormgegeven. Dus anderen moeten af van het beeld dat zij allerlei plannen voor Flevoland kunnen maken. Dat blijven we voor zover mogelijk zelf doen. We maken hier eigen afwegingen en nemen eigen besluiten, voor zover onze macht reikt. Of je nu praat over 120.000 woningen, over havenvragen of over hoger onderwijs. Wat mij betreft mogen we dat vertrouwen nog veel sterker uitstralen.” Mondig In een provincie die van oudsher vanuit de overheid werd geregeerd en ingericht, roept Gerritsen ondernemende Flevolanders dan ook van harte op om zich te laten leiden door een gezond zelfbewustzijn. & Ik vind dat het bedrijfsleven en het onderwijs zich mondiger zouden kunnen opstellen naar de overheid. Die samenwerking is in Flevoland naar mijn mening nog niet goed ontwikkeld en de partijen moeten veel sterker aan tafel komen te zitten. We zijn weliswaar ontstaan als een overheidsgedreven gebied, maar als we een volwassen provincie willen zijn, moet de samenleving vooropgaan.” Serene rust Buiten snellen de reizigers voort, maar rondom de steen achter het raam van Arjen Gerritsen heerst een serene rust. Het is een steen die bijdraagt. Vandaag, morgen en in de toekomst. Door ver van huis te blijven liggen waar hij ligt.

Lees het volledige artikel bij Provincie Flevoland.